Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Z NOTATNIKA DELIRYKA
Siadłem sobie koło baru
Patrzę w koło a karaluch
Jeden z drugim, z siódmym ósmy
Namawiają do rozpusty
Jakieś dziewcze bladolice
Co dość duże miała ...oczy
{ licencia poetica}
Inny znów, gdy otarł buzię
Mówi do Barmana - DużE
PiFko bracie lej
Wszak nie jestem żaden gej!
Jam karakan jest heteryk,
Mam szabelkę i ordery
I nie jedną z tych tu dam
Znam aż nadto dobrze, znam!
Był też starszy, z buzią w ciup,
Mówi - Łyknij ze mną ciut
Wnet odejdą w dal twe troski
Gdy poczujesz w ustach boski
Smak tej wódzi, co jak wiesz
Wstępęm do wieczności jest.
Człowiek ze mnie jest bywały
I nie jedno już widziały
moje oczy - mówię doń
Chetnie skocze w wódzi toń
Zwłaszcza że na dworze plucha
W głowie myśli zawierucha
A na sercu jakoś dżdżysto...
Wiec wypilim - za artystów,
Za panienki, byłe żony,
Za kochanki i lampiony
Co to Bóg wie kto zapalił...
Tak se z karakanem chlalim
Żaden ze mnie jest rasista
Wiec powiadam - Niechaj czysta
Wódka dziś połączy nas!
Jak wypilim, świat mój zgasł...
Patrzę w koło a karaluch
Jeden z drugim, z siódmym ósmy
Namawiają do rozpusty
Jakieś dziewcze bladolice
Co dość duże miała ...oczy
{ licencia poetica}
Inny znów, gdy otarł buzię
Mówi do Barmana - DużE
PiFko bracie lej
Wszak nie jestem żaden gej!
Jam karakan jest heteryk,
Mam szabelkę i ordery
I nie jedną z tych tu dam
Znam aż nadto dobrze, znam!
Był też starszy, z buzią w ciup,
Mówi - Łyknij ze mną ciut
Wnet odejdą w dal twe troski
Gdy poczujesz w ustach boski
Smak tej wódzi, co jak wiesz
Wstępęm do wieczności jest.
Człowiek ze mnie jest bywały
I nie jedno już widziały
moje oczy - mówię doń
Chetnie skocze w wódzi toń
Zwłaszcza że na dworze plucha
W głowie myśli zawierucha
A na sercu jakoś dżdżysto...
Wiec wypilim - za artystów,
Za panienki, byłe żony,
Za kochanki i lampiony
Co to Bóg wie kto zapalił...
Tak se z karakanem chlalim
Żaden ze mnie jest rasista
Wiec powiadam - Niechaj czysta
Wódka dziś połączy nas!
Jak wypilim, świat mój zgasł...
Wizytówka Facebooka
1 komentarz:
W Archiwach Narodowych w Waszyngtonie znajduje się kopia notatki z 18 czerwca 1969 r., zatytułowanej Na wypadek katastrofy na Księżycu. Notatka zawiera tekst orędzia, które prezydent Richard Nixon miał wygłosić, gdyby astronauci nie byli w stanie powrócić na Ziemię:
"Zrządzeniem losu ludzie, którzy wyruszyli na Księżyc, by w pokoju go badać, pozostaną na nim, by spocząć w pokoju. Ci dzielni ludzie, Neil Armstrong i Edwin Aldrin, wiedzą, że nie ma już dla nich nadziei na ratunek. Ale wiedzą też, że z ich ofiary płynie nadzieja dla całej ludzkości. Ci dwaj ludzie składają swoje życie na drodze do osiągnięcia najszczytniejszego celu ludzkości: poszukiwania prawdy i wiedzy. Będą opłakiwani przez rodziny i przyjaciół; będą opłakiwani przez swój naród; będą opłakiwani przez wszystkich ludzi ich świata; będą opłakiwani przez Matkę Ziemię, która odważyła się wysłać dwóch swoich synów w podróż w nieznane.
Ich misja sprawiła, że wszyscy ludzie tego świata poczuli się jednością; ich ofiara umocni braterstwo ludzkości. Starożytni spoglądali w gwiazdy i widzieli w ich konstelacjach swoich bohaterów. Dziś czynimy to samo, lecz nasi bohaterowie to dzielni ludzie z krwi i kości.
Inni pójdą w ich ślady i odnajdą drogę do domu. Poszukiwania ludzkości nie zostaną przerwane. Ale ci ludzie byli pierwszymi, i pozostaną pierwszymi w naszych sercach.
Bo każdy człowiek, który w przyszłości zwróci nocą wzrok na Księżyc, będzie wiedzieć, że jest zakątek innego świata, który na zawsze pozostanie świadectwem ludzkości".
Po orędziu łączność radiowa z uwięzionymi na księżycu astronautami miała zostać przerwana, a kapłan miał, w nawiązaniu do ceremoniału morskich pogrzebów, powierzyć dusze umierających astronautów "Najgłębszej z głębi".
Prześlij komentarz