Poza trzema podstawowymi prawami opisującymi ruch planet Kepler sformułował czwarte,
które jednak według współczesnej metodologii naukowej nie jest prawem, a jedynie ciekawą zbieżnością.
Mianowicie, w opublikowanej w roku 1596 książce Mysterium cosmographicum (Tajemnica kosmograficzna) Kepler stwierdził,
że jeśli na sferze wyznaczonej przez orbitę Merkurego
(która w dobrym przybliżeniu jest okręgiem)
opiszemy ośmiościan foremny,
to okaże się, że jest on wpisany w analogiczną sferę Wenus.
Jeśli na tej sferze opiszemy dwudziestościan foremny,
to będzie on wpisany w sferę Ziemi;
kolejny dwunastościan foremny wpisany jest w sferę Marsa,
czworościan foremny opisany na niej wpisany jest w sferę Jowisza, a opisany na niej sześcian wpisany jest w sferę Saturna.
Wymienione wyżej figury geometryczne należą do tzw. brył platońskich
i dyskutowane są w ramach tradycyjnej geometrii,
ale także Świętej Geometrii (ang. Sacred Geometry),
która zakłada, że budowa świata opiera się u swych podstaw na zasadach i proporcjach geometrycznych wyznaczonych przez w/w bryły platońskie
(w sumie jest ich pięć: czworościan, sześcian, ośmiościan, dwunastościan i dwudziestościan).
Święta geometria leży w centrum zainteresowania masonerii,
stąd też cyrkiel i węgielnica stanowią jej "logo".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz